Mijn naam is Lucienne, ik ben getrouwd met Gerd en moeder van 4 kinderen, een dochter (Daphne, 23 jaar), een tweeling van (Kevin en Jarno, 18 jaar) en een zoon van bijna 8 jaar en hij heet Jeffrey.

Dit verhaal gaat over Jeffrey.

Jeffrey is geboren via een keizersnee omdat hij in een volkomen stuitligging lag. Zijn ontwikkeling is vrij normaal verlopen, alleen ging Jeffrey pas laat praten. Met 2 en een half jaar ging Jeffrey naar de peuter- speelzaal, dit vond hij altijd erg leuk, alleen contact maken met andere kinderen viel soms niet mee, omdat hij zich slecht verstaanbaar kon maken. Jeffrey praatte wel woordjes en korte zinnen (niet meer dan 3 woorden achter elkaar), maar kon geen lange zinnen maken.

Dit had hij ook nog toen hij naar de basisschool ging. Doordat hij slecht kon praten en sommige kinderen hem niet begrepen vroeg hij op een negatieve manier de aandacht van zijn klasgenootjes, bijvoorbeeld door het klasgenootje te slaan of te bijten. Door veel geduld en hulp van ons en van school doet hij dit nu niet meer zo erg.

Vanaf schooltijd had ik al een gevoel dat hij anders was, hij heeft iets maar niet kunnen zeggen wat. In groep 2 kwam de juf met de mededeling dat ze dacht dat Jeffrey wel eens dyslectisch kon zijn. Dit vonden we niet eens zo raar, want zijn vader heeft dit namelijk ook. School ging er maar vast van uit dat het zo zou zijn en zijn meteen met extra bijles begonnen, dit ook voor de voorbereiding naar groep 3. Vanaf dat moment ging Jeffrey naar logopedie.

In groep 3 kon hij nog steeds niet echt goed contact maken met de kinderen uit zijn klas, als de jongens bijvoorbeeld tikkertje gingen doen kon Jeffrey niet vragen of hij mee mocht doen maar zei hij: "Ik doe mee", en als dat dan niet mocht werd hij boos of heel verdrietig.

Jeffrey heeft in groep 3 logopedie en kinderfysiotherapie gehad voor zijn motoriek. Door zijn mogelijke dyslexie kon hij ook niet goed mee in groep 3 en moest hij het jaar overdoen. Dit vond Jeffrey niet zo leuk, maar door hem uit te leggen dat hij dan de juf kon helpen, vond hij het wel goed.

Na de zomervakantie ging Jeffrey weer naar school, in het begin ging het aardig maar al gauw kreeg ik weer het gevoel dat er is iets was met Jeffrey, maar ik wist niet wat. Jeffrey was nog te jong om te testen op dyslexie volgens de juf en de huisarts.

Jeffrey ging steeds vaker met tegenzin naar school, hij zei dat hij buikpijn had of niet fit was. Ik heb toen een gesprek met de juf gehad, en haar gevraagd hoe het nu op school ging. Volgens de juf ging het best goed. Ik heb haar toen verteld dat het, luisterend naar mijn gevoel, helemaal niet zo goed met hem ging en dat hij eigenlijk helemaal niet graag naar school ging.  Ook vertelde ik haar dat ik vond dat Jeffrey alleen maar achteruit ging qua begrip van letters, woorden, lezen en tijdsbesef. Jeffrey kan de dagen van de week nog niet in een goede volgorde opzeggen, en ook het begrip morgen kent hij nog niet. Ook zijn gedrag werd steeds moeilijker, vaker boos en vaker intens verdrietig.

Ook voor ons als ouders was dit erg moeilijk vooral omdat je niet weet wat de oorzaak is. De juf schrok van mijn verhaal en dacht dat Jeffrey dat allemaal wel wist en merkte van zijn gedrag niet zoveel.

Zij is Jeffrey toen een week of 2 gaan observeren, en bleek dat ik toch wel gelijk had, gelukkig is zij voor mij gaan kijken, zoeken en vragen wat er toch met Jeffrey aan de hand kon zijn. Ze dacht dat Jeffrey misschien wel een dysfatische spraak / taalstoornis had.

Ik zelf ben toen meteen gaan zoeken op internet wat dit precies inhield, en alles wat ik daarover vond was zo herkenbaar. Mijn gevoel was dus terecht.

Ik ben meteen gaan zoeken waar ik dan met Jeffrey heen kon gaan om hem te laten testen. Eerst naar de huisarts gegaan, die Jeffrey een paar testjes heeft laten doen. We kregen een doorverwijzing voor een speciale logopedist die een dysfatische test af heeft genomen.

In november 2008 heb ik Jeffrey daar aangemeld, en werd ik die zelfde week nog terug gebeld. Ik heb deze logopediste toen uitgelegd wat er met Jeffrey was, dat hij niet naar school wilde en dat hij niet lekker in zijn velletje zat, ook heb ik verteld over zijn gedrag.

In januari 2009 mocht hij voor het eerst naar de logopedie voor zijn dysfatische testen, eerst heeft de logopediste een gesprekje met Jeffrey gehad en daarna met mij. Ze vertelde toen meteen al dat Jeffrey diep van binnen erg ongelukkig moest zijn. O, wat deed dat zeer bij mij, maar wist wel dat ik daar op het goede adres was en dat zij Jeffrey zeker ging helpen.

Jeffrey had alle testjes bij de logopediste gedaan en het bleek dat Jeffrey overal erg zwak en of zeer laag scoorde, wat dus inhoudt dat Jeffrey een dysfatische spraak/taal stoornis heeft.

Eind januari heb ik een gesprek gehad op de school van Jeffrey, met zijn juf, zijn remedial teacher, en zijn logopediste, over de uitkomst van zijn testen rond zijn dysfatische stoornis, en wat er moet gaan gebeuren. Jeffrey gaat op school een aangepast progamma krijgen die nauw aansluit op de dingen die hij gaat krijgen bij de logopediste, vooral wat betreft zijn taal. Ook gaat de RM zijn begeleiding veranderen. Dit alles met de hoop dat Jeffrey het weer een beetje naar zijn zin krijgt op school.

Nu is het nog wachten op zijn dyslexie test en zijn intelligentie test, deze heeft hij eind februari. Als de uitslagen van alle testen binnen zijn kunnen we bekijken naar welke school hij kan. Dit wordt of een cluster 2 school of speciaal basis onderwijs.