Mijn naam is Elke, 35 jaar, en getrouwd met Maarten. We hebben twee kinderen, Sara (5) en Ravi (bijna 4). Dit verhaal gaat over Ravi.
Ravi is begin 2005 geboren als tweede kind in ons gezin. Toen ik 41 weken zwanger was ben ik van de trap gevallen met onze oudste op de arm.
We zijn naar de gynaecoloog gegaan en ik heb een tijdje aan de CTG gelegen. Alles was goed, maar omdat ze toch vonden dat de harttonen wat vlak waren, moesten we de volgende dag terugkomen.
Dit hebben we zo nog drie dagen volgehouden en op een zaterdag heeft men toch besloten de bevalling in te leiden.
Toen ik 10 cm ontsluiting had, herstelden de harttonen van Ravi na een wee helemaal niet meer. Toen moest hij toch snel komen. Na een knip was hij er gelukkig een perswee later.
Ravi was donkerblauw en zat onder het meconium. Het leek plakdrap en was niet vloeibaar. Ze hebben hem vrij snel bij me weggehaald en hem meegenomen naar de reanimatiekamer. Gelukkig ging het toen snel goed. We zijn een nachtje gebleven en mochten daarna naar huis.
In de weken daarna zijn we blijven rommelen met Ravi. Hij zakte voor zijn hoortesten, dronk niet goed, spuugde veel, huilde erg en had een raar geluid in zijn keel (stridor). We moesten naar Viataal (audiologisch centrum).
Na de testen bij Viataal bleek dat Ravi een verminderd gehoor had aan zijn linkeroor. Daarnaast zagen ze dat hij vocht achter zijn trommelvliezen had. Op dat moment hadden wij doorverwezen moeten worden naar een kno-arts, maar om de een of andere reden is dat niet gebeurd.
Omdat de borstvoeding niet goed verliep en Ravi echt niet goed in zijn vel zat, zijn we bij de kinderarts, logopedist en fysiotherapeut geweest. Bij de kinderarts en logopedist kwam er niets uit. Ravi slikte goed, had een goede mondmotoriek en die stridor zou vanzelf verdwijnen. De fysiotherapeut heeft Ravi een tijd lang behandeld voor slapte in zijn nek- en armspieren.
Ravi is met 2 jaar naar de peuterspeelzaal gegaan en de laatste tijd kregen wij steeds meer opmerkingen over zijn gedrag. Hij gilde veel, praatte veel na, luisterde niet en was niet te betrekken bij groepsactiviteiten. Er was weinig samenspel tussen hem en andere kinderen. Ook thuis kregen we meer problemen: gillen, hard praten en zomaar spullen kapot maken. Zijn spraakontwikkeling kwam wat later dan normaal op gang, hij brabbelde veel maar niet verstaanbaar.
Ik heb in eerste instantie mijn problemen met Ravi besproken bij het consultatiebureau. Zij vonden zijn spraak op de grens van het gemiddelde. Zij vroegen of wij mee wilden werken aan de Tripple P methode. Daarmee wilden ze ons op opvoedkundig gebied ondersteunen, maar al snel bleek dat zij ons op dit gebied weinig nieuws konden vertellen en ze wilden verder kijken en eventueel wat testen op ADHD-gebied. Mijn intuitie heeft me altijd gezegd dat de problemen bij zijn gehoor vandaan kwamen, dus toen dit werd voorgesteld heb ik gezegd dat ik eerst zijn gehoor getest wilde hebben. Ik ben altijd blijven twijfelen, hoort hij nu wel of niet? Maar Ravi reageerde op geluid.
We moesten eerst naar de huisarts, waarna we doorverwezen werden naar de kno-arts. Alles op kno-gebied was goed! Maar de hoortesten lieten toch wat problemen zien. Ik ben op mijn verzoek door de kno-arts doorverwezen naar Viataal.
Toen ging het snel. Ravi werd getest en ik moest direct bij de audioloog komen. Ravi hoorde wel degelijk slecht. Aan zijn linkeroor is hij vrijwel doof en aan zijn rechteroor mist hij de hoge tonen. Hij kreeg twee hoortoestellen en werd aangemeld voor een carrousel onderzoek.
De meeste testen zijn nu vrijwel afgerond. Ravi draagt zijn hoorapparaten nu dagelijks en we hebben een heel ander kind gekregen. Alle problemen zijn te herleiden naar zijn slecht gehoor. Het grote wonder is dat Ravi op spraak-taal niveau normaal functioneert voor zijn leeftijd, iedereen is daar zeer verbaasd over.
Ravi mag op 3 maart naar de reguliere basisschool en heeft geen vroegbehandeling nodig. Wij worden op dit moment begeleid door een gezinbegeleidster van Viataal, zij is op dit moment bezig met video-opnames.
Ook al heb ik altijd het idee gehad dat het toch niet goed zat met zijn gehoor, we hebben opeens een slechthorend kind...